www.chataczarownic.fora.pl

Altea · Gość

“SZAMAN NASZYCH CZASÓW” to właśnie szamanów przez lata uważano za pomylonych a ich opowieści o podróżach do innych światów nazywano bredzeniem maniaka

Szamanizm nie jest religią. Szamanizm nie jest organizacją. Szamanizm nie ma doktryny. Szamanizm nie ma świętych ksiąg. Szamanizm jest uważany powszechnie za zbiór magiczno-religijnych wierzeń i praktyk umożliwiających uzyskanie wizji oraz wprowadzenie w stan ekstazy i transu. Celem tego kontrolowanego “stanu odmiennej świadomości” jest nawiązanie kontaktu ze światem duchów i uzyskanie ich pomocy przy leczeniu, przewidywaniu przyszłości, polowaniu itp. Jednocześnie uznaje się, że szamanizm tkwi u podstaw wszystkich religii, a co więcej, cała nasza wiedza o świecie nadprzyrodzonym, piekle, raju, bogach i duchach wynika z owych doświadczeń z szamańskich stanów świadomości. Szamanizm pojawia się przede wszystkim wśród ludów pastersko-łowieckich na całym świecie. O d Alaski do Amsterdamu. Powszechnie jednak uznaje się za najbardziej “czysty” szamanizm Azji Płn. i Środkowej, obu Ameryk, Indochin, Korei, Japonii – niektórzy naukowcy włączają również w obszar jego działalności Australię, Afrykę i Europę (w Grecji do V w. p.n.e.). Mimo pewnych różnic lokalnych możemy jednak mówić o istnieniu wspólnego dla całego szamanizmu źródła dogmatów, wierzeń i przekonań.

Szaman

Szaman jest strażnikiem równowagi psychicznej i ekologicznej całego swojego plemienia oraz jego członków.

Jest pośrednikiem pomiędzy światem widzialnym i niewidzialnym, mistrzem duchów i cudownym uzdrawiaczem. Potrafi przekroczyć ludzkie uwarunkowania i podróżować po różnych planach kosmologicznych. (antropolog Furst za M. Harner The way ofthe Shaman)

Szaman łączy w sobie role teologa, kapłana, psychoanalityka, lekarza i polityka. Przez związek współplemieńców jest on uznawany za osobę całkowitą, kobietę i mężczyznę, istotę łączącą w sobie zarówno boskie, zwierzęce, jak i ludzkie aspekty. Plemiona Amazonii wierzą, że każdy szaman jest opanowany przez ducha jaguara i po śmierci ponownie przemienia się w zwierzę; jedno zaś z indonezyjskich plemion nazywa swoich szamanów “wierzchowcami bogów” – wierzą, iż w czasie transowego tańca użyczają oni swoich ciał bogom.
Szamanizm zakłada istnienie dwóch równorzędnych światów, świata codziennego, materialnego, w którym wszyscy się poruszamy, i świata duchowego. Jest to bardzo bliskie współczesnym naukowym koncepcjom istnienia kilku równoległych wymiarów. Żaden z tych światów nie jest bardziej rzeczywisty i prawdziwy, i ani jeden, ani drugi bez siebie nie mogą istnieć. Doskonałym przykładem na podejście szamanów do tych kosmosów jest fakt, iż mówiąc o wydarzeniach, które się im przydarzyły w transie lub we śnie, podchodzą oni do nich tak samo, jak do rzeczy istniejących w świecie codziennym: “Wczoraj byłem orłem, a potem siałem jęczmień”.

Koncepcja szamańskiego kosmosu opiera się na założeniu, że wszystko co istnieje ma swój odpowiednik w świecie duchowym, każde istnienie posiada swego specyficznego ducha. Wszystko więc żyje. Mówi. Czuje. Świat szamana jest pełen “krewniaków”: kamieni, zwierząt, roślin, ludzi -jest jednym żywym organizmem (co w dzisiejszych czasach znalazło swoje odzwierciedlenie w ekologicznej koncepcji Gai, świata żyjącego i odczuwającego).

Kolejną cechą charakterystyczną szamańskiej wizji rzeczywistości jest przekonanie, iż każdy czyn, nawet najbardziej błahy, będzie miał swoje konsekwencje – zarówno w jednym, jak i w drugim świecie. Tak więc szaman będący w transie jest w stanie się porozumieć z duchem choroby i wyleczyć pacjenta, spotkać ducha przodków i dowiedzieć się od niego o przyszłości swojej i plemienia (doskonałym przykładem tego rodzaju komunikacji jest spotkanie “szamana śródziemnomorskiego”, Odyseusza, z duchem Terezjasza – szamana), a także może on nawiązać kontakt z duchami zwierząt (szczególnie z ich bóstwem. Panem Zwierzyny) i poprosić je, aby się zgodziły poświęcić swoje zwierzęce życie dla jego ludzi.

Szamani wierzą w istnienie miejsc świętych, punktów przejścia, w których łatwiej jest uzyskać akces do świata duchów. Bardzo często pojawia się więc koncepcja świętych gór, świętych kamieni lub świętych drzew. Ta ostatnia, dotycząca Kosmicznego Drzewa, jest chyba najbardziej popularna. Kosmiczne Drzewo swoimi korzeniami wrasta w świat dolny (świat zmarłych), a korona dosięga świata górnego (świat bóstw). Kolejny europejski szaman-bóg, za jakiego uchodzi nordycki Odyn, corocznie dawał się krzyżować na świętym jesionie Yggdrasil, który łączył sobą trzy światy. W czasie transu szamani często dokonywali symbolicznej wspinaczki na Kosmiczne Drzew o – a owe działania na poziomie materialnym, realnym miały im pomóc w uzyskaniu szamańskiego stanu świadomości.-E.Pyrek

Co znaczy być jak szaman podążać za mocą słuchać jej podszeptów!? Żyć zgodnie z własną legendą?!

Tak się zastanawiam bo w dobie neo-szamanizmu wielu ludzi chętnie deklaruje ideę bycia szamanem powrotu do starych wartości. Ale ilu tak naprawdę zdaje sobie sprawę co to oznacza i jak wielkiego poświęcenia wymaga od szamana jego misja?! A wreszcie czy można zostać szamanem?! Nauczyć się fachu studiując strony internetowe i różne mądre księgi. Wydaje mi się,że sprawa jest w sumie prosta!! Szamanem trzeba się po prostu urodzić, bo jak mawiają wtajemniczeni to moc sama wybiera swoich podopiecznych.Zmuszają ich do podążania za jej głosem.
Tak jak w wierszyku powyżej życie szamana nie jest proste i nigdy nie było.Wymaga niesamowitej dyscypliny i odpowiedzialności za ludzi wśród ,których przyszło mu żyć.
bardzo często szamanowi towarzyszyła przez całe życie świadomość ,że jego wiedza i zdolności czynią z niego istotę nie należącą do żadnego że światów.
Ale co może biedny człowiek wobec postanowień mocy! Nic jeżeli to ona wybrała go na swego przedstawiciela tu na ziemi pozostaje mu tylko podążać za jej nakazami.
Wielu szamanów podążało więc ścieżką wojownika bo tak naprawdę nie mieli wielkiego wyboru i wyznawali zasadę że:
-Wszystko co nas otacza jest nieprzeniknioną tajemnicą.
- Naszym obowiązkiem jest rozwikłać tajemnicę. Ale bez nadziei, że kiedykolwiek uda nam się to osiągnąć.
- Wojownik świadomy nieprzeniknionej tajemnicy, która go otacza, i tego, że jego obowiązkiem jest starać się ją przeniknąć. Przyjmuje należne mu miejsce między tajemnicami i siebie także uznaje za jedną z nich. W rezultacie dla wojownika tajemnica istnienia nie ma końca, niezależnie od tego, czy oznacza bycie kamykiem, mrówką, czy sobą. To jest pokora wojownika. Jest równy wszystkiemu innemu.

Gość

[quote="Altea"]“SZAMAN NASZYCH CZASÓW” to właśnie szamanów przez lata uważano za pomylonych a ich opowieści o podróżach do innych światów nazywano bredzeniem maniaka

Dziękuję, bardzo ciekawy artykuł Smile

Rocker

Super

Dorota-Anna

piękne mądre i prawdziwe Smile

NianiaOgg

Gość

"chcę być pomylony tylko pomyleni rozmawiają z bogiem"
Właściwie nawet nie muszę chcieć, ja po prostu jestem pomylona bez chcenia...

NianiaOgg

A my wszyscy tu pomyleni Wink